ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΟΣ ΛΟΓΟΣ - ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Κωδικός μαθήματος
13Ε51
Μονάδες ECTS
3
Εξάμηνο
Εξάμηνο ΣΤ
Κατηγορία μαθήματος
Περιγραφή μαθήματος
ΓΕΝΙΚΑ
ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ σε περίπτωση που οι πιστωτικές μονάδες απονέμονται σε διακριτά μέρη του μαθήματος π.χ. Διαλέξεις, Εργαστηριακές Ασκήσεις κ.λπ. Αν οι πιστωτικές μονάδες απονέμονται ενιαία για το σύνολο του μαθήματος αναγράψτε τις εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας και το σύνολο των πιστωτικών μονάδων ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΕΣΩΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΣΕ ΜΟΡΦΗ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ 3
Προσθέστε σειρές αν χρειαστεί. Η οργάνωση διδασκαλίας και οι διδακτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται περιγράφονται αναλυτικά στο (δ).  

ΤΥΠΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

γενικού υποβάθρου, ειδικού υποβάθρου, ειδίκευσης

γενικών γνώσεων, ανάπτυξης δεξιοτήτων

ΕΠΙΛΟΓΗΣ

ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ:

 

-
ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ και ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ERASMUS ΟΧΙ
ΜΑΘΗΣΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Μαθησιακά Αποτελέσματα

Περιγράφονται τα μαθησιακά αποτελέσματα του μαθήματος οι συγκεκριμένες γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες καταλλήλου επιπέδου που θα αποκτήσουν οι φοιτητές μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος.

Συμβουλευτείτε το Παράρτημα Α

Περιγραφή του Επιπέδου των Μαθησιακών Αποτελεσμάτων για κάθε ένα κύκλο σπουδών σύμφωνα με το Πλαίσιο Προσόντων του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης

Περιγραφικοί Δείκτες Επιπέδων 6, 7 & 8 του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων Διά Βίου Μάθησης και το Παράρτημα Β

Περιληπτικός Οδηγός συγγραφής Μαθησιακών Αποτελεσμάτων

Μετά το πέρας του μαθήματος, οι φοιτητές:

Θα αποκτήσουν ειδικές γνώσεις γύρω από τον παροιμιακό λόγο και από το παραμύθι και θα τα μελετούν ως φιλολογικά είδη, αλλά και ως κοινωνικά φαινόμενα.

Θα μπορούν να εκτιμήσουν τις παροιμίες ως λαϊκή σοφία και την τέχνη της αφήγησης ως έναν ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας που τρέφει το συλλογικό φαντασιακό.

Επίσης αναμένονται: νέες ερευνητικές ιδέες° παραγωγή ελεύθερης και δημιουργικής σκέψης° σεβασμός στη διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα.

 

Γενικές Ικανότητες
Λαμβάνοντας υπόψη τις γενικές ικανότητες που πρέπει να έχει αποκτήσει ο πτυχιούχος (όπως αυτές αναγράφονται στο Παράρτημα Διπλώματος και παρατίθενται ακολούθως) σε ποια / ποιες από αυτές αποσκοπεί το μάθημα;.

Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών

Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις

Λήψη αποφάσεων

Αυτόνομη εργασία

Ομαδική εργασία

Εργασία σε διεθνές περιβάλλον

Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον

Παράγωγή νέων ερευνητικών ιδεών

Σχεδιασμός και διαχείριση έργων

Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα

Σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον

Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου

Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής

Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης

……

Άλλες…

…….

 

Αναζήτηση πληροφοριών με τη χρήση τεχνολογιών

Λήψη αποφάσεων

Αυτόνομη εργασία

Ομαδική εργασία

Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον

Συμβολή στην επεξεργασία ιδεών και στην παραγωγή νέων ερευνητικών ιδεών

Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα

Σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον

Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου

Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής

Κατεξοχήν προαγωγή της ελεύθερης σκέψης, αναγκαίας για κάθε άνθρωπο και ιδίως για κάθε επιστήμονα και εκπαιδευτικό.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
Τίτλος ενότητας Βιβλιογραφία Σύνδεσμος παρουσίασης

1Ο μάθημα: Οι έννοιες «μύθος» και «λόγος»

1.α. Πλάτων, Αριστοτέλης, Descartes- λογική σκέψη και ορθολογισμός.

1.β. Από τον ορθό λόγο και τον Διαφωτισμό ως τον Ρομαντισμό και την αποδόμηση (J. Derrida)

1.γ. Ο λαϊκός λόγος: προφορικός και γραπτός και η προφορική και γραπτή παράδοση. 1.δ. Η λαογραφία ως επιστήμη του λαϊκού πολιτισμού.

Κυριακίδου-Νέστορος, Α., «Η ερμηνεία των μύθων από την αρχαιότητα ως σήμερα», στο: Ι. Θ. Κακριδής (επιμ.), Ελληνική μυθολογία, τ. 1-Εισαγωγή στο μύθο, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών 1986, σσ. 240-303. -

2ο μάθημα: Ο μύθος ως λαϊκός έντεχνος λόγος

2.α. Κοσμογονικοί μύθοι, μύθοι με ζώα και μύθοι με ανθρώπους. Αρχαίοι ελληνικοί μύθοι. Ο Αίσωπος.

2.β. Μύθοι εξωευρωπαϊκών λαών: διαπολιτισμικές σταθερές και εθνικές ιδιαιτερότητες. (Τα Μυθολογικά του Claude Levi-Strauss)

2.γ. Ο μύθος ως σημειολογικό σύστημα της σύγχρονης κοινωνία (R. Barthes και J. Baudrillard)

 

Levi-Strauss, Cl., Το ωμό και το μαγειρεμένο. Μυθολογικά Ι (μετ. Μ. Λώμη), Αθήνα: Αρσενίδης 2001.

 

Levi-Strauss, Cl., Μύθος και νόημα, (μετ. Β. Αθανασόπουλος), Αθήνα: Καρδαμίτσας 1986.

Καμινιώτης, Β. Φ., Οι ήρωες του Σοφοκλή ως «άλλοι». Ζητήματα ετερότητας στην αρχαία ελληνική τραγωδία και κοινωνία του 5ου αιώνα π. Χ., Αθήνα: Ηρόδοτος 2022.

 

3ο μάθημα: ορισμός και είδη των παροιμιών

3.α. Οι ιδιότητες της παροιμίας κατά τον Αριστοτέλη.

3.β. Κυρίως παροιμίες.

3.γ. Γνώμες ή γνωμικά.

3.δ. Παροιμιακές εκφράσεις και στερεότυποι χαρακτηρισμοί.

3.ε. Βελλερισμός και αποφθέγματα.

Abrahams, R., “Proverbs and proverbial expressions” στο Folklore and Folklife: An Introduction, R. Dorson (επιμ.), 1972, σσ. 117-125.

Δουλαβέρας, Α. Ν., Νεοελληνικός παροιμιακός λόγος, Θεσσαλονίκη: Σταμούλης Αντ. 2010.

 

4ο μάθημα: η σχέση των παροιμιών με άλλα είδη του λαϊκού έντεχνου λόγου

4. α. Η παροιμία σε σχέση με τον μύθο και το παραμύθι- Παροιμιόμυθοι.

4.β. Παροιμία και αίνιγμα.

4,γ. Η θεωρία της προφορικής σύνθεσης των παροιμιών και των άλλων ειδών του λαϊκού έντεχνου λόγου.

Δουλαβέρας, Α. Ν., Νεοελληνικός παροιμιακός λόγος, Θεσσαλονίκη: Σταμούλης Αντ. 2010.

 

 

5ο μάθημα: η κατάταξη και η μορφή των παροιμιών

5.α. Λημματοθετική κατάταξη (Ν. Γ. Πολίτης και Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας)

5.β. Ειδολογική, Εννοιολογική και Αλφαβητική κατάταξη.

5.γ. Παροιμίες σε πεζό και έμμετρο λόγο / παροιμίες σε μονόλογο ή διάλογο.

Δουλαβέρας, Α. Ν., Νεοελληνικός παροιμιακός λόγος, Θεσσαλονίκη: Σταμούλης Αντ. 2010.

 

 

6ο μάθημα: δομικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά

6. α. Το φαινόμενο της παραλλαγής.

6.β. τυπικές εκφράσεις του παροιμιακού λόγου – φόρμουλες.

6.γ. νεολογισμοί, συνειρμοί, αντιθέσεις, ελλειπτικές εκφράσεις, εικόνες, μεταφορές....

Δουλαβέρας, Α. Ν., Νεοελληνικός παροιμιακός λόγος, Θεσσαλονίκη: Σταμούλης Αντ. 2010.

 

 

 

7ο μάθημα: ερμηνεία-μετεξέλιξη του είδους

7.α. δομή και αντιδομή / σύστημα και αντισύστημα /αντωνυμία και συνωνυμία των παροιμιών.

7.β. anti-proverb (W. Mieder) / Αντιπαροιμίες (Μ. Αλ. Αλεξιάδης)

7.γ. ψυχαγωγική και γνωστική λειτουργία.

7.δ. κωμική λειτουργία και το άσεμνο κωμικό.

Αλεξιάδης, Μ. Αλ., Νεωτερική ελληνική λαογραφία. Συναγωγή μελετών, Αθήνα: Καρδαμίτσας 2008.

 

Αλεξιάδης Αλ. Μ., Έντυπη διαφήμιση και λαϊκός πολιτισμός, Αθήνα: Αρμός 2014.

 

8ο μάθημα: Ορισμός και είδη του παραμυθιού

8.α. Κοσμικά, θρησκευτικά, σατιρικά και μαγικά παραμύθια.

8.β. Παραμύθι και μύθος: μια επισφαλής διάκριση.

8.γ. το παραμύθι σε σχέση με τις παραδόσεις και τις ευτράπελες διηγήσεις.

8.δ. το «ημικό» (emic) και το «ητικό» (etic) μοντέλο ανάλυσης.

Αυδίκος, Ε., Το λαϊκό παραμύθι. Θεωρητικές προσεγγίσεις, Αθήνα: Οδυσσέας 1994.

Διαβάζω 130 (1985): Το ελληνικό παραμύθι (επιμ. Γ. Γαλάνης)

 

9ο μάθημα: Γένεση και διάδοση του παραμυθιού

9.α. Μονογενετικές θεωρίες: Αφοι Grimm (η αναζήτηση του αρχετυπικού μύθου) και Th. Benfey (η διάδοση από την Ινδία)

9.β. Πολυγενετικές θεωρίες: Οι A. Lang και ο A. Bastian / Ο J. Bedier.

9.γ. Ιστορικο-γεωγραφική θεωρία των Julius Krohn, και Kaarle Krohn,– φινλανδική σχολή (γεωγραφική διάδοση και αποκατάσταση του αρχετύπου)

9.δ. A. Wesselski και C. von Sydow (ενεργητικοί και παθητικοί φορείς της παράδοσης/ η έννοια του οικοτύπου)

Κυριακίδου-Νέστορος, Α., Η θεωρία της ελληνικής λαογραφίας, Αθήνα: Μωραίτης 1978.

 

 

 

10ο μάθημα: Ταξινομήσεις και εκδόσεις των παραμυθιών

10.α. Ο διεθνής κατάλογος των Aarne-Thomson (ATU) και η σημασία του.

10.β. Ο S. Thomson και ο «Motif Index of Folk Literature» / Τύπος (type) και μοτίβα (motifs)

10.γ. Straparola, G Basile και Ch. Perrault.

10.δ. Συλλογές και εκδόσεις ελληνικών παραμυθιών: Γ. Α. Μέγας, R. Dawkins, Γ. Ιωάννου. Μ. Κλιάφα, Α. Αγγελοπούλου….

Μερακλής, Μ.Γ., Έντεχνος λαϊκός λόγος. Κείμενα και κριτική του νεοελληνικού λόγου, Αθήνα: Καρδαμίτσας 2007 Αγγελοπούλου, Α. και Μπρούσκου, Αι., Επεξεργασία παραμυθιακών τύπων και παραλλαγών ΑΤ 700-749, Αθήνα: Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας 1994.

 

Αγγελοπούλου, Α., Ελληνικά παραμύθια Α. Οι παραμυθοκόρες, Αθήνα: Εστία 1991.

Αγγελοπούλου, Α., Ελληνικά παραμύθια Β. Τα Αλληλοβορά, Αθήνα: Εστία 2004.

 

11ο μάθημα: Προσεγγίσεις του παραμυθιού

11.α. Η μορφολογία του V. Propp.

11.β. οι επικοί νόμοι της λαϊκής ποίησης κατά τον A. Olrik.

11.γ. Ο R. Jakobson και η προληπτική λογοκρισία.

11.δ. Η φορμαλιστική εκδοχή του στρουκτουραλισμού (A. J. Greimas)

11.ε. M. Lüthi και Μ. Γ. Μερακλής.

Καπλάνογλου, Μ., Παραμύθι και αφήγηση στην Ελλάδα. Μια παλιά τέχνη σε μια νέα εποχή: Το παράδειγμα των αφηγητών από τα νησιά του Αιγαίου και από τις προσφυγικές κοινότητες των μικρασιατών Ελλήνων, Αθήνα: Πατάκης 2002.  

12ο μάθημα: Ο (παρα)μυθικός λόγος σήμερα

12.α. Εικονογραφημένες εκδόσεις και κινηματογραφικές μεταφορές.

12.β. Από τα παραμύθια του H. C. Andersen και του O. Wilde ως τον μαγικό ρεαλισμό του G. G. Márquez (Εκατό χρόνια μοναξιά)

12.γ. Από τον J. R. Tolkien (Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών) ως τη J. K. Rowling (Harry Potter).

Καπλάνογλου, Μ., Παραμύθι και αφήγηση στην Ελλάδα. Μια παλιά τέχνη σε μια νέα εποχή: Το παράδειγμα των αφηγητών από τα νησιά του Αιγαίου και από τις προσφυγικές κοινότητες των μικρασιατών Ελλήνων, Αθήνα: Πατάκης 2002.  

13ο μάθημα: Η παιδαγωγική και η ψυχαγωγική αξία του παραμυθιού

13.α. διαχρονικές αξίες, οικουμενικές σταθερές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες.

13.β. Η τέρψη και ο λανθάνων διδακτισμός.

Λυδάκη, Α., Ίσκιοι κι αλαφροϊσκιωτοι. Λαϊκός λόγος και πολιτισμικές σημασίες, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα 2003.  
Τρόποι αξιολόγησης φοιτητή:  
Πρόταση 1 Παρουσία στην τάξη
Πρόταση 2 -
Πρόταση 3 -
Πρόταση 4 -
Άλλο Τελική εξέταση στο πέρας του εξαμήνου
ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ και ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ - ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣΠρόσωπο με πρόσωπο, Εξ αποστάσεως εκπαίδευση κ.λπ. Πρόσωπο με πρόσωπο.
ΧΡΗΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝΧρήση Τ.Π.Ε. στη Διδασκαλία, στην Εργαστηριακή Εκπαίδευση, στην Επικοινωνία με τους φοιτητές Ναι, στην επικοινωνία με τους φοιτητές.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Περιγράφονται αναλυτικά ο τρόπος και μέθοδοι διδασκαλίας.

Διαλέξεις, Σεμινάρια, Εργαστηριακή Άσκηση, Άσκηση Πεδίου, Μελέτη & ανάλυση βιβλιογραφίας, Φροντιστήριο, Πρακτική (Τοποθέτηση), Κλινική Άσκηση, Καλλιτεχνικό Εργαστήριο, Διαδραστική διδασκαλία, Εκπαιδευτικές επισκέψεις, Εκπόνηση μελέτης (project), Συγγραφή εργασίας / εργασιών, Καλλιτεχνική δημιουργία, κ.λπ.

 

Αναγράφονται οι ώρες μελέτης του φοιτητή για κάθε μαθησιακή δραστηριότητα καθώς και οι ώρες μη καθοδηγούμενης μελέτης σύμφωνα με τις αρχές του ECTS

Δραστηριότητα Φόρτος Εργασίας Εξαμήνου
Διαλέξεις 13x3=39
Προσωπική μελέτη -Προετοιμασία εξετάσεων 33 ώρες
Τελική εξέταση 3x1=3
Σύνολο μαθήματος

75 ώρες φόρτου εργασίας

(3 ECTSx25=75)

   

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Περιγραφή της διαδικασίας αξιολόγησης

 

Γλώσσα Αξιολόγησης, Μέθοδοι αξιολόγησης, Διαμορφωτική ή Συμπερασματική, Δοκιμασία Πολλαπλής Επιλογής, Ερωτήσεις Σύντομης Απάντησης, Ερωτήσεις Ανάπτυξης Δοκιμίων, Επίλυση Προβλημάτων, Γραπτή Εργασία, Έκθεση / Αναφορά, Προφορική Εξέταση, Δημόσια Παρουσίαση, Εργαστηριακή Εργασία, Κλινική Εξέταση Ασθενούς, Καλλιτεχνική Ερμηνεία, Άλλη / Άλλες

 

Αναφέρονται ρητά προσδιορισμένα κριτήρια αξιολόγησης και εάν και που είναι προσβάσιμα από τους φοιτητές.

 

 

Γλώσσα: ελληνική

 

Οι φοιτητές/τριες αξιολογούνται με γραπτή εξέταση. Μπορούν να ενισχύσουν τον βαθμό τους ως τρεις επιπλέον μονάδες, εκπονώντας ερευνητική εργασία στο πλαίσιο του μαθήματος.

Η εργασία αφορά:

Συλλογική πρωτογενούς λαογραφικού υλικού (παραμύθια ή παροιμίες).

Εργασίες αποδελτίωσης: αποδελτίωση σειρών περιοδικών για την εύρεση δημοσιευμένων παροιμιών ή παραμυθιών. Προσπάθεια ένταξης των παραμυθιών στον διεθνή κατάλογο ΑΤ.

Γ) Μορφολογικές αναλύσεις:

1. Προσδιορισμός των τύπων παραμυθιών μιας περιοχής

2. Ανάλυση σύμφωνα με τη μορφολογία του V. Prop (λειτουργίες- δρώντα πρόσωπα- σκηνές) ή του A. J. Greimas (φορμαλιστική εκδοχή του στρουκτουραλισμού)

Δ. Αναλύσεις περιεχομένου (με βάση μια συγκεκριμένη συλλογή παραμυθιών) μπορούν να αναλυθούν:

1. Γονικές κι οικογενειακές σχέσεις.

2. Έμφυλες σχέσεις.

3. τυπολογία της ετερότητας (υπερανθρώπινες- υπανθρώπινες φιγούρες, οι κακοί στο παραμύθι, οι ξένοι κλπ.

4. Η φύση και το φυσικό περιβάλλον. Ανθρωπογενής και φυσικός χώρος

5. Η οργάνωση του χρόνου

6. Το σώμα και οι συμβολισμοί του

7. Έθιμα και τελετουργίες.

Ο μετασχηματισμός των παραμυθιών σε νέα συμφραζόμενα (εικονογραφημένα παραμύθια/ κινηματογράφος/ διαδίκτυο)

Η χρήση παραμυθικών στοιχείων στη λόγια λογοτεχνία (ποίηση, πεζογραφία, θέατρο).

Αφήγηση λαϊκών παραμυθιών – εφαρμοσμένη λαογραφία και θεατρική λαογραφία.

 

ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Abrahams, R., “Proverbs and proverbial expressions” στο Folklore and Folklife: An Introduction, R. Dorson (επιμ.), 1972, σσ. 117-125.

Antti, A. and Thomson, S., The Types of the Folktale. A Classification and Bibliography. Helsinki: F.F. Communications, No, 184.

Dawkins, R., Forty-Five Stories from the Dodekanese, Cambridge 1950.

Dawkins, R., Modern Greek Folktales, Oxford, O.U.P. 1910.

Dundes, A. & Arewa. O., “Proverbs and ethnography of speaking folklore” στο American Anthropologist 66 (1964), σσ. 70-85.

Dundes, A., “On the structure of the proverbs” Proverbium τ. 25 (1975), σσ.961-973.

Levi-Strauss, Cl., Μύθος και νόημα, (μετ. Β. Αθανασόπουλος), Αθήνα: Καρδαμίτσας 1986.

Levi-Strauss, Cl., Το ωμό και το μαγειρεμένο. Μυθολογικά Ι (μετ. Μ. Λώμη), Αθήνα: Αρσενίδης 2001.

Lüthi, M., Το λαϊκό παραμύθι ως ποίηση (μετ. Ε. Κατρινάκη), Αθήνα: Πατάκης 2018.

Propp, V., Μορφολογία του παραμυθιού. Η διαμάχη με τον Claude Levi-Strauss και άλλα κείμενα, (μετ. Α. Παρίση), Αθήνα: Καρδαμίτσας 1987.

Stith, Th., Motif Index of Folk Literature, Copenhagen 1955-58.

Αγγελοπούλου, Α. και Μπρούσκου, Αι., Επεξεργασία παραμυθιακών τύπων και παραλλαγών ΑΤ 700-749, Αθήνα: Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας 1994.

Αγγελοπούλου, Α., Ελληνικά παραμύθια Α. Οι παραμυθοκόρες, Αθήνα: Εστία 1991.

Αγγελοπούλου, Α., Ελληνικά παραμύθια Β. Τα Αλληλοβορά, Αθήνα: Εστία 2004.

Αλεξιάδης Αλ. Μ., Έντυπα μέσα επικοινωνίας και λαϊκός πολιτισμός, Αθήνα: Καρδαμίτσας 2011.

Αλεξιάδης Αλ. Μ., Έντυπη διαφήμιση και λαϊκός πολιτισμός, Αθήνα: Αρμός 2014.

Αλεξιάδης, Μ. Αλ., Νεωτερική ελληνική λαογραφία. Συναγωγή μελετών, Αθήνα: Καρδαμίτσας 2008.

Αυδίκος, Ε., Το λαϊκό παραμύθι. Θεωρητικές προσεγγίσεις, Αθήνα: Οδυσσέας 1994.

Διαβάζω 108 (1984): Αφιέρωμα: Οι παραμυθάδες: Περώ, Γκρίμ, Άντερσεν (επιμ. Η. Παπαλεξόπουλος)

Διαβάζω 130 (1985): Το ελληνικό παραμύθι (επιμ. Γ. Γαλάνης)

Δουλαβέρας, Α. Ν., Νεοελληνικός παροιμιακός λόγος, Θεσσαλονίκη: Σταμούλης Αντ. 2010.

Ιωάννου Γ., Τα παραμύθια του λαού μας, Αθήνα: Ερμής 2008.

Καμινιώτης, Β. Φ., Μάγισσες και μαγείρισσες. Διατροφή, μαγεία και γυναικεία εξουσία στους Καραγκούνηδες της Δυτικής Θεσσαλίας, Αθήνα: Ηρόδοτος 2016.

Καπλάνογλου, Μ., Κόκκινη κλωστή κλωσμένη. Λαϊκά παραμύθια και αφηγητές του Αιγαίου, φωτ. Ν. Οικονομόπουλος, Αθήνα: Υπουργείο Αιγαίου, ΚΕ.ΜΕΛ.ΚΑ & Πατάκης 2004.

Καπλάνογλου, Μ., Παραμύθι και αφήγηση στην Ελλάδα. Μια παλιά τέχνη σε μια νέα εποχή: Το παράδειγμα των αφηγητών από τα νησιά του Αιγαίου και από τις προσφυγικές κοινότητες των μικρασιατών Ελλήνων, Αθήνα: Πατάκης 2002.

Κεχαγιόγλου Γ., (επιμ) Τα παραμύθια της Χαλιμάς, Αθήνα: Ερμής 1988.

Κυριακίδης Στ., Ελληνική λαογραφία. Μέρος Α’ Τα μνημεία του λόγου, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών 1922.

Κυριακίδου-Νέστορος, Α., «Η ερμηνεία των μύθων από την αρχαιότητα ως σήμερα», στο: Ι. Θ. Κακριδής (επιμ.), Ελληνική μυθολογία, τ. 1-Εισαγωγή στο μύθο, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών 1986, σσ. 240-303.

Κυριακίδου-Νέστορος, Α., Η θεωρία της ελληνικής λαογραφίας, Αθήνα: Μωραίτης 1978.

Λουκάτος, Δ. Σ., Εισαγωγή στην ελληνική λαογραφία, Αθήνα: ΜΙΕΤ 1992. (σελ. 93-162)

Λουκάτος, Δ. Σ., Νεοελληνικοί παροιμιόμυθοι, Αθήνα: Ερμής 1978.

Λυδάκη, Α., Ίσκιοι κι αλαφροϊσκιωτοι. Λαϊκός λόγος και πολιτισμικές σημασίες, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα 2003.

Μέγας Γ. Α, Ελληνικά παραμύθια, Αθήνα, Εστία 2011[1η έκδοση 1962]

Μέγας, Γ.Α., Το ελληνικό παραμύθι. Αναλυτικός κατάλογος τύπων και παραλλαγών κατά το σύστημα Aarne-Thomson (FFC184), Τεύχος πρώτον: Μύθοι ζώων, (Γεωργίου Μέγα Κατάλογος Ελληνικών Παραμυθιών-1), Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών 1978.

Μερακλής, Μ.Γ., Ελληνική λαογραφία, Αθήνα: Οδυσσέας 2004. (σελ. 283-369)

Μερακλής, Μ.Γ., Έντεχνος λαϊκός λόγος. Κείμενα και κριτική του νεοελληνικού λόγου, Αθήνα: Καρδαμίτσας 2007.

Καμινιώτης, Β. Φ., Οι ήρωες του Σοφοκλή ως «άλλοι». Ζητήματα ετερότητας στην αρχαία ελληνική τραγωδία και κοινωνία του 5ου αιώνα π. Χ., Αθήνα: Ηρόδοτος 2022.

Πολίτης, Ν. Γ., Παροιμίαι. Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού, Α’-Δ’, Αθήνα: Ιστορική Έρευνα χ.χ.

Χατζητάκη-Καψωμένου. Χ., Θησαυρός νεοελληνικών αινιγμάτων, Κρήτη: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2009.